Қорқыт жырларының дені VIII-ІХ ғасырдағы қыпшақ ұлысы кезіндегі оқиғаларды суреттейді. «Қорқыт» жырларында бүліншіліктің айғағы басым. Бұл оқиға VII ғасырдың басында Сырдарияға арабтардың келуімен байланысты. «Қорқыттың» діни сарындарын шаманизм мен ислам аралығына қойған жөн. X ғасырдың орта шенінде оғыздар мұсылман (батыс), шаман болып бөлініп, өзара жауласқан болса, жырда бұл бөліністің – таңбасы басым. «Оғыз» деген атау грек шығыстық тайпалар арасында қалған. Онда пешене (бұлғар), Салор, Баяндүр, қыпшақ – түркімен тайпаларының тартысы басым. Сонымен өзінің тегі мен табиғаты ономастикасы мен мифологиясы, тілі мен көркемдік мәні жағынан «Қорқыт» жырлары бүкіл түркі тайпалары эпосының басында тұрады. Онда ІХ-ХІ ғасырлардағы Сыр бойында болған оғыз-қыпшақ ұлысының шежіресі мен тарихы басым, ол тайпалық емес, ұлыстық эпос.